İki yelkeni üst üste koyduğunuzda, büyük olan daha güçlüdür. Hafif rüzgârlı havalarda büyük yelkenler daha çok tercih edilir. Sert rüzgârlı havalarda, teknenin yelken gücünü arttırmaktansa bayılma gücünü azaltmak daha önemli olduğundan küçük yelken alanları tercih edilir.
Yelken yapımcıları, yelken alanını rüzgâr hızına göre ayarlar. Örneğin, sert rüzgârlar için küçük yelkenler, hafif rüzgârlar içinse büyük yelkenler tasarlarlar. Yelken yaparken ise yelken alanını ayarlamak denizcilere düşer. Birçok teknede farklı havalar için farklı boyutlarda yelkenler bulunur ya da ön yelken ve ana yelken camadanla küçültülebilir. Bu durumda yelken alanı olduğu kadar biçimi de değişir.
Bir ön yelkeni ölçmenin resmi bir yöntemi vardır. Yelkenli gezi teknelerinde ön yelken, “üzerine binmek” kavramıyla ölçülür. Şöyle yapılır: Ön yelkenin orsa yakasına dik olan ve ıskota yakasından geçen bir çizgi çekilir. Orsa yakası dik çizgisi denilen bu çizgi teknenin direğinden baş istralyaya olan mesafeyi ifade eden ölçümüyle karşılaştırılır. Örneğin, dik çizgisi 7,5 metre, J ölçümü 5 metre ise, ön yelken % 150 oranında üzerine biniyor demektir.
Gezi teknelerinde % 150 oranında bir cenova 1 numara olarak değerlendirilir. 2 numara daha küçüktür ve % 130-135 oranında üzerine biner. Sert rüzgârda kullanılan 3 numaranın üzerine binme oranı % 98 ve daha küçüktür. Böyle bir yelken direğin önünde kalır. Böyle bir yelkeni flok olarak adlandırmak daha doğrudur.
